Παρασκευή 22 Απριλίου 2011

Charlie Chaplin! Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μουσικός και στιχουργός


Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μουσικός και στιχουργός Charlie Chaplin!

 γράφει ο faidonalkinoos    



Σε ηλικία πέντε ετών, αντικαθιστά τη μητέρα του στο θέατρο, όταν έσπασε η φωνή της, λέγοντας ένα γνωστό pop τραγούδι της εποχής, με καταπληκτικό χιουμοριστικό τρόπο.




Ο εργοδότης της μητέρας του και υπεύθυνος σκηνής, ήταν αυτός που τον έβγαλε στο πάλκο.

Γόνος δύο μουσικών τραγουδιστών. Της Hannah Chaplin και του Charles Chaplin. Ο γάμος τους είχε τελεστεί στις 22/06/1885. Πατέρας αλκοολικός, που εγκαταλείπει την οικογένειά του για να μεταβεί στην Αμερική προκειμένου να συνεχίσει εκεί την καριέρα του. Η μητέρα Hannah εύθραυστη στην υγεία της. Κάποιο πρόβλημα υγείας στο λάρυγγα, την αναγκάζει να εγκαταλείψει τη σταδιοδρομία της. Συνεπεία αυτού του δυσάρεστου γεγονότος, και ενώ ο μικρός της γιος Charles, που παρευρίσκεται, σε ηλικία μόλις πέντε ετών, αντικαθιστά τη μητέρα του στο θέατρο, όταν "έσπασε" η φωνή της, λέγοντας ένα γνωστό pop τραγούδι της εποχής, με καταπληκτικό χιουμοριστικό τρόπο. Ο εργοδότης της μητέρας του και υπεύθυνος σκηνής, ήταν αυτός που τον έβγαλε στο πάλκο.


Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μουσικός και στιχουργός Charlie Chaplin!

Το οικογενειακό πρόβλημα μεγαλώνει, όταν η μητέρα του νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική, από τον Μάιο του 1903 μέχρι το 1921, (τότε τη φέρνει στην Αμερική ο Chaplin.)
Τον Απρίλιο μήνα, με ημερομηνία 26 του έτους 1889, γεννήθηκε στο Wolworth, London of England, ο Charles Spencer Chaplin, ο γνωστός μας αργότερα Charlie Chaplin – Σαρλώ.
Ήταν ακόμα, σε ηλικία μικρότερη των τριών ετών, όταν εγκαταλείπεται με όλη του την οικογένεια από το πατέρα του.
Πτωχοκομεία και φιλανθρωπικά σπίτια είναι οι επόμενες κατοικίες, όπου φιλοξενείται και κατοικεί με τον ετεροθαλή αδελφό του, Syd που είχε γεννηθεί στο Sydney Hawkes. Η μητέρα τους, πλέον, εγκλεισμένη στο Cane Hill Asylum.
Επίσημα, ως καλλιτέχνης πλέον, εμφανίζεται στα οχτώ του χρόνια, με το θίασο αρρένων χορευτών των Eight Lancashire Lads.
Στα δεκαοχτώ του περιοδεύει στις ΗΠΑ, με βαριετέ θίασο, στον οποίο είχε ενταχθεί υπό τον Fred Kanro, μέχρι το 1910, και σε ηλικία είκοσι ενός ετών.
Δεκέμβρη του 1913 ταξιδεύει Δυτικά. Καλιφόρνια. Εκεί υπογράφει με την Keystone Studios, του Mack Sennett, διάσημου ήδη κωμωδιογράφου και σκηνοθέτη. Ο ίδιος τον είχε δει τον Charlie στην Ν. Υόρκη επί σκηνής.
Γράφει αμέσως στον αδελφό του Syd, να έρθει, προκειμένου να γίνει αυτός ο μάνατζέρ του.
Στην Keystone παίζει σε τριάντα έξι ταινίες. Σχεδόν σε όλες υποδύεται τον Little Trap.
Οι τριάντα έξι ταινίες της Keystone Studios είναι οι πάρα κάτω (όλες παραγωγές του Mack Sennett):
Έτος 1914: 1. Making A Living -(Slicker), 2. Kid Auto Races Venice -(Tramp), 3. Mabel’s Strange Predicament -(Tramp), 4. A Thief Catcher –(A Policeman), 5. Between Showers-(Masher), 6. A Film Johnnie -(The Film Johnnie), 7. Tango Tangles –(Tipsy Dancer), 8. His Favorite Pastime –(Drinker), 9. Cruel Cruel Love –(Lord Helpus), 10. The Star Border –(The Star Boarder), 11. Mabel At The Wheel –(Villain), 12. Twenty Minutes Of Love –(Pickpocket), 13. Caught In A Cabaret –(Waiter), 14. Caught In The Rain –(Tipsy Hotel Quest), 15. A Busy Day –(Wife), 16. The Fatal Mallet –(Suitor), 17. Her Friend The Bandit –(Bandit), 18. The Knockout –(Referee), 19. Mabel’s Busy Day –(Tipsy Nuisance) 20. Mabel’s Married Life –(Mabel’s Husband), 21. Laughing Gas –(Dentist’s Assistant, 22. The Property Man –(The Property Man), 23. The face On The Bar Room Floor –(Artist), 24. Recreation –(Tramp), 25. The Masquerader –(Film Actor), 26. His New Profession –(Charlie), 27. The Rounder’s –(Reveler), 28. The New Janitor –(Janitor), 29. Those Love Pangs –(Masher), 30. Dough And Dynamite –(Waiter), 31. Gentlemen Of Nerve –(Impecunious Track Enthusiast), 32. His Musical Career –(Piano Mover), 33. His Trysting Place –(Husband), 34. Tillie’s Punctured Romance –(Charlie, A city Slicker), 35. Getting Acquainted –(Spouse), 36. His Prehistoric Past –(Weakchin).
Σημ.: α) Εντός παρενθέσεως μετά την παύλα είναι ο ρόλος τον οποίο υποδύεται.
β) Εκτός από τις πρώτες έντεκα (1. έως και 11. και στις 13. 16. 18. 19. 34. α. α.) ταινίες, δεκαέξι στον αριθμό, όπου απλώς ερμηνεύει υποδυόμενος κάποιο ρόλο, σε όλες τις υπόλοιπες (12. 14. 15. και στις 20. έως και 36. α. α. ), είκοσι στον αριθμό, εκτός του ότι πρωταγωνιστεί κι εδώ, γράφει πλέον και τα σενάριά τους αλλά και τις σκηνοθετεί κιόλας. (Στην υπ’ αρ. 17. σκηνοθετεί)
Καθιερώνεται.
Νοέμβριο του 1914 αποχωρεί από την Keystone (παρ’ όλο που την τελευταία του εδώ ταινία τη γυρίζει στις 7 Δεκεμβρίου 1914), και υπογράφει με την Essanay Film Manufacturing Company, όπου δημιουργεί δεκαπέντε ταινίες, στις οποίες η παραγωγή ανήκει στον Jesse T. Robbins.
Οι δέκα πέντε ταινίες της Essanay Film είναι οι πάρα κάτω: (σε όλες αυτές ο Charlie Chaplin γράφει, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί):

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μουσικός και στιχουργός Charlie Chaplin!

Έτος 1915: 1. His New Job –(Film Extra), 2. A Night Out –(Reveler), 3. The Champion –(Aspiring Pugilist), 4. In The Park –(Charlie), 5. A Jitney Elopement –(Suitor, The Fake Count), 6. The Tramp –(The Tramp), 7. By The Sea –(Stroller), 8. Work –(Decorator’s Apprentice), 9. A Woman –(Charlie / “The Woman”), 10. The Bank –(Janitor), 11. Shanghaied –(Charlie), 12. A Night In The Show –(Mr Pest And Mr Rowdy), 13. Burlesque On Carmen –(Darn Hosiery), Έτος 1916: 14. Police –(Ex Convict), Έτος 1918: 15. Triple Trouble –(Janitor).
Το 1916 υπογράφει με την Mutual Film Corporation (παρ’ όλο που συνεχίζει στην προηγούμενη εταιρεία τις εκεί παραγωγές του και μάλιστα μέχρι το 1918) και κάνει τις εξής δώδεκα ταινίες: (σε όλες αυτές πλέον, εκτός του σεναρίου και της σκηνοθεσίας, του πρωταγωνιστικού ρόλου, έχει και την ευθύνη της παραγωγής):
Έτος 1916: 1. The Floorwalker –(Impecunious Customer), 2. The Fireman –(Fireman), 3. The Vagabond –(Street Musician), 4. One A.M. –(Drunk), 5. The Count –(Tailor’s Apprentice), 6. The Pawnshop –(Pawnbroker’s Assistance), 7. Behind The Screen –(Property Man’s Assistant), 8. The Rink –(Waiter and Skating Enthusiast), Έτος 1917: 9. Easy Street –(Vagabond Recruited To Police Force Alcoholic), 10. The Cure –(Gentleman At Spa), 11. The Immigrant –(Immigrant), 12. The Adventurer –(Escaped Convict).
Ιούνιο του 1917 υπογράφει με την First National Studios όπου δημιουργεί εννέα ταινίες. Σε αυτές πλέον εκτός από τις πάρα πάνω ιδιότητές του, προσθέτει και αυτή του μουσικοσυνθέτη (συγκεκριμένα στις υπ’ α. α. 1. 3. 6. και 9.) οι ταινίες είναι οι πάρα κάτω:
Έτος 1918: 1. A Dog’s Life –(Tramp), 2. The Bond –(Tramp), 3. Shoulder Arms –(Recruit), Έτος 1919: 4. Sunnyside –(Farm Handyman), 5. A Day’s Pleasure –(Father), Έτος 1921: 6. The Kid –(Tramp), 7. The Idle Class –(Tramp / Husband), Έτος 1922: 8. Pay Day –(Laborer), Έτος 1923: 9. The Pilgrim –(Escaped Convict).
...και αμέσως μετά δημιουργεί την Chaplin Studios. Το 1919 μαζί με τους Dougias Fairbanks, Mary Pickford & Dw Griffith, δημιουργούν την United Artists (UA). Δημιουργούνται οχτώ ταινίες, όπου όλο (το συνολικό) ταλέντο, του Charlie Chaplin αναδεικνύεται, και είναι οι πάρα κάτω:
Έτος 1923: 1. A Woman Of Paris –(Porter), Έτος 1925: 2. The Gold Rush –(Lone Prospector), Έτος 1928: 3. The Circus –(Tramp), Έτος 1931: 4. City Lights –(Tramp), Έτος 1936: 5. Modern Times –(A Worker), Έτος 1940: 6. The Grate Dictator –(Adenoid Hynkel / The Barber Έτος 1947: 7. Monsieur Verdoux –(Monsieur Henri Verdoux), Έτος 1952: 8. Limelight –(Calvero).
Μετά την απαγόρευση επιστροφής του στην Αμερική το 1952 και ενώ πλέον μόνιμη κατοικία του είναι η Ευρώπη, δημιουργεί τις δύο τελευταίες του ταινίες, που τις έκανε στην Αγγλία:
Έτος 1957: 1. A King In New York –(King Shahdov) η οποία δεν παίχτηκε στην Αμερική παρά μόνον το 1967, είναι δε παραγωγή της Attica Archway Production. Έχει και εδώ την συνολική επιμέλεια όπως και πάρα πάνω. Έτος 1967: 1. A Countess From Hong Kong –(An Old Steward), η παραγωγή εδώ ανήκει στην Universal Production σε τεχνική Panavision και Technicolor, συγκεκριμένα ανήκει στον παραγωγό Jerome Epstein. Ο Chaplin εδώ κρατάει ένα μικρό ρόλο. Όλα τα άλλα ανήκουν στην δημιουργικότητα του.
Ο κατάλογος που ακολουθεί είναι από ταινίες που είτε δεν παίχτηκαν ποτέ είτε έμειναν ανολοκλήρωτες. Πολλά θέματα από τις ταινίες αυτές έχει χρησιμοποιήσει για άλλες του ολοκληρωμένες ταινίες. Εκτός λοιπόν από τις ογδόντα δύο προ αναφερθείσες ταινίες, υπάρχουν και οι εξής:
Έτος 1915 – 1916: 1. Life, 2. How To Make Movies –(Himself), παραγωγή σενάριο σκηνοθεσία. Έτος 1918: 1. Χωρίς Τίτλο –(Himself), παραγωγή σενάριο σκηνοθεσία. Έτος 1919: 1. The Professor –(Professor Bosco), παρ. σεν. σκην. Έτος 1922: nice And Friendly –(Villain), παρ. σεν. σκην. Έτος 1926: A Woman Of The Sea, παρ. Έτος 1933: All At Sea –(Himself), εντεκάλεπτο ιδιωτικής χρήσης. Έτος 1966 – 1975: The Freak, σεν. Έτος 1915: Introducing Charlie Chaplin, Έτος 1916: 1. The Essanay Chaplin Revue –(Ex Convict), σεν. σκην. , 2. Zepped, προπαγανδιστικό φιλκμ που ήρθε στη δημοσιότητα το 2009. Έτος 1918: Chase Me Charlie, σεν. σκην. Έτος 1959: The Chaplin Revue –(Tramp / Recruit / Escaped Convict / himself) μουσ. παρ. σεν. σκην. Έτος 1975: The Gentleman Tramp (σκηνές από τη ζωή του Chaplin και της οικογένειας στην Ελβετία).
Η ζωή του είναι γεμάτη σκάνδαλα, δημόσιες αντιπαραθέσεις και προκλήσεις.
Το πρώτο σκάνδαλο που έκανε την εμφάνισή του, ήταν, κατά τη διάρκεια του Αου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν αμφισβητήθηκε από συμπατριώτες του, η αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του και γενέτειρά του Αγγλία, παρά το γεγονός πως ποτέ δεν είχε υποβάλλει αίτημα πολιτογράφησης - υπηκοότητας στην Αμερική, έχοντας δηλώσει κατά καιρούς πως είναι ένας playing visitor.
Οι Άγγλοι συμπατριώτες του, τον αποκαλούσαν τεμπέλη και δειλό. Μαζί με κάποια άλλα γεγονότα ολοκληρώθηκε η υποψία του FBI και του αρχηγού του J. Edgar Hoover, αλλά και του House Un – American Activities Council –(HUAC)-, βάζοντας τον Charlie στο μάτι του κυκλώνα, για την υποδόρια κομμουνιστική προπαγάνδα του, την οποία, μάλλον, στάλαζε και περνούσε μέσα από τις ταινίες του.
Πρώτη ομιλούσα ταινία του, Grate Dictator, η οποία έκανε φοβερή εντύπωση, δημιουργώντας σάλο, με την καρικατούρα εκδοχή του, για τον μετέπειτα αιμοσταγή Αδόλφο Χίτλερ. Πολλά κι αντιφατικά τα σχόλια. Άλλοι ξετρελάθηκαν, άλλοι την χαρακτήρισαν «φτωχό θέμα και θέαμα», «κακόγουστη», «κακώς την είχε κάνει». Παρ’ όλ’ αυτά, του απέδωσε πέντε εκατομμύρια δολάρια, πέντε υποψηφιότητες για Oscar – Academy Award Nominations, αλλά και την Γενικότερη Παγκόσμια πλέον αναγνώρισή του. Λέγεται πως ο Χίτλερ έμαθε για την ταινία, την είδε και μίσησε αφόρητα τον Chaplin. Ο τελευταίος όταν το έμαθε, είπε πως θα έδινε τα πάντα για να μάθει πως του φάνηκε και ποιες ήταν οι εντυπώσεις του Χίτλερ για την ταινία.
Επίσης λέγεται πως ο Χίτλερ τον χαρακτήρισε Εβραίο, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο τον Chaplin, στόχο των Ναζί.
Επίσης λέγεται πως, το καθιερωμένο μουστάκι οδοντόβουρτσα του Chaplin, το υιοθέτησε ο Χίτλερ, προκειμένου να είναι αναγνωρίσιμος και περισσότερο αγαπητός απ’ τον κόσμο.
Άλλο σκάνδαλο, ερωτικής φύσεως αυτή τη φορά, συνέβη, όταν χώρισε από την Joan Barry, που ήταν μόλις είκοσι δύο ετών τότε. Το οριστικό διαζύγιο εκδόθηκε το 1942, ύστερα από πολλές επιθετικές παρενοχλήσεις από αυτήν. (Δέχτηκε επίθεση από αυτή τη γυναίκα, μέσα στο σπίτι τους, όπου ζούσε με τη νέα του οικογένεια, με σκοπό να τους κάψει ζωντανούς). Το Μάιο του 1943, αυτή η γυναίκα επέστρεψε, απαιτώντας αναγνώριση του παιδιού της που κυοφορούσε, λέγοντας πως είναι δικό του. Στη δίκη που έγινε το 1944, του επιδικάστηκε διατροφή εβδομήντα πέντε δολαρίων το μήνα, μέχρις ότου το παιδί να φτάσει τα είκοσι ένα χρόνια του. Το δικαστήριο δε δέχτηκε την αιματολογική εξέταση που απεδείκνυε τη μη πατρότητα, επειδή δεν αποτελούσε αποδεικτικό στοιχείο αυτό το μέσο την εποχή εκείνη.
Η εκ μέρους του συμπάθεια προς τους σοβιετικούς και του αγώνα τους, ενάντια στους Ναζί, τον έφερε και πάλι αντιμέτωπο, με την αμφισβήτηση των ιδεών του, των αισθημάτων του και τις προτιμήσεις του έναντι των κομμουνιστών. Τον κάλεσαν σε συνέντευξη απολογίας, η οποία συνάντηση, λίγο μετά ανεβλήθη, με το αιτιολογικό του μη επικινδύνου για την εθνική ασφάλεια της χώρας.

Ο ηθοποιός, σκηνοθέτης, συγγραφέας, μουσικός και στιχουργός Charlie Chaplin!

Το 1952 ταξίδεψε με την οικογένειά του στο Λονδίνο, για να παρακολουθήσει την πρεμιέρα της ταινίας του Limelight, κατά την επιστροφή του όμως, δεν του επετράπη η εκ νέου είσοδός του στην Αμερική. Έτσι με την οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Ελβετία.
Έκανε τέσσερις γάμους. Απέκτησε έντεκα παιδιά. Το 1918 ενώθηκε με τη Mildred Harris, απέκτησαν ένα παιδί, το ποντικάκι, όπως το αποκαλούσε μέχρι το τέλος του ο Chaplin, τον Norman, το οποίο έζησε μόλις τρεις ημέρες. Χώρισαν το 1920.
Το 1924 παντρεύεται με την Lita Gray. Αποκτούν δύο παιδιά. Τον Charles και τον Sidney Chaplin. Χώρισαν το 1927.
Το 1943, παντρεύεται με την κόρη του Eugene O’ Neill, (την Oona O’ Neill) – Oona Chaplin. Αποκτούν οχτώ παιδιά, Geraldin, Michael, Josephine, Victoria, Eugene, Jane, Annete Emilie, Christopher, όλοι τους Chaplin.
Όταν παντρεύτηκε την κόρη του O’ Νeill, αυτός ήτανε πενήντα τεσσάρων ετών και η Oona μόλις δεκαοχτώ. Πηγή έμπνευσης του έργου Λολίτα του Ναμπόκοφ, μάλλον ήτανε αυτή η σχέση, ο γάμος αυτός.
Σε αντίθεση με την σκανδαλώδη δημόσια εμφάνισή του, δεν ήταν παρά ένας ήσυχος – φιλήσυχος, χαμηλών τόνων άνθρωπος.
Το 1921 παρασημοφορήθηκε απ’ τη Γαλλική Κυβέρνηση για τις εξαιρετικές του υπηρεσίες στην φιλμογραφία, ως εξαιρετικός εργάτης των φιλμς του.
Το 1952 τιμήθηκε με τον τίτλο του Αξιωματικού της Λεγεώνος της Τιμής και πάλι απ’ τη Γαλλική Κυβέρνηση.
Το 1972 τιμήθηκε με το Oscar, για την ανυπολόγιστη προσφορά του στην υπηρεσία της κινηματογραφικής τέχνης, μέσω του οποίου αναδείχτηκε η ειδική ομορφιά της στον 20ο αιώνα.
To 1973 παίρνει το Oscar για την ταινία του Limelight.
Το 1975 του απονεμήθηκε το Knight Bachelor of the Order of the British Empire – Queen’s Honors List, για τις υπηρεσίες του στην ψυχαγωγία.
Βραβεύτηκε επίσης από την Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης για την μουσική του.
Χρήζεται Ιππότης από την βασίλισσα της Αγγλίας.
Το 1916 γίνεται ο πρώτος ηθοποιός στον κόσμο που κυκλοφορεί σε κόμικ.
Το 1925 γίνεται εξώφυλλο, στο TIME. Ο πρώτος ηθοποιός που έγινε εξώφυλλο στο συγκεκριμένο περιοδικό.
Το 1994 γίνεται γραμματόσημο. Ακολουθούν και άλλοι ηθοποιοί.
Το 1998 ξαναγίνεται γραμματόσημο, για το κλείσιμο της χιλιετίας.
Το περιοδικό Empire τον καταγράφει στη λίστα των εκατό πιο μεγάλων σταρ όλων των εποχών.
Το 1992 γίνεται ταινία η ζωή του, με πρωταγωνιστή τον Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ.
Η μητέρα του ανήκε στη φυλή Ρομανισόλ (αγγλική φυλή αθιγγάνων).
Το ύψος του είναι 1,65cm.
Έζησε κάποιο διάστημα με τον πατέρα του στην ίδια στέγη με την ερωμένη του.
Το 1950 το τραγούδι του Smile γίνεται Νο 2 στα charts του Ηνωμένου Βασιλείου, όταν τραγουδήθηκε από την Nat King Cole. Το τραγούδι ήταν γραμμένο για την ταινία Modern Times και αγαπημένο του Michael Jackson.
Το 1960 το τραγούδι του This Is My Song για την ταινία του Μία Κοντέσα Απ’ Το Χονγκ Κονγκ γίνεται Νο 1 με την Petula Clark.
Το 1964 εκδίδει το «My Autobiography».
Το 1974 εκδίδει το «My Life In Pictures».
Έχει επίσης συγγράψει και τα:
«My Trip Abroad», και «A Comedian Sees the World».
Απεβίωσε, από φυσικά αίτια, στις 25/12/1977, ενώ κοιμότανε τη βραδιά των Χριστουγέννων.
Την 01/03/1978 το πτώμα του εκλάπη από τον τάφο. Τρείς μήνες αργότερα, συνελήφθησαν οι δράστες, μία ομάδα μηχανικών, που το αφαίρεσαν, προκειμένου να αποκομίσουν λύτρα από την οικογένεια.
Έντεκα εβδομάδες μετά, το πτώμα, από τη λίμνη της Γενεύης που βρέθηκε, μεταφέρθηκε από την οικογένεια και ενταφιάστηκε ξανά, σε πάχους 1,80cm, από οπλισμένο σκυρόδεμα, νέο τάφο, για να αποτραπούν μελλοντικές παρόμοιες ενέργειες.
Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ανθρώπους του κινηματογράφου στον πλανήτη. Με τεράστια δημοφιλία.
Η αισιόδοξη ματιά του, επάνω στη χαοτική κοινωνία, στον κυκεώνα της ζωής, στις ανθρώπινες καθημερινές δυσκολίες των ανθρώπων του μόχθου, υποδείκνυε με γλυκύτατο τρόπο, πως η ελπίδα, η αισιοδοξία και το χαμόγελο δεν πρέπει να λείπουν από κανέναν.
«Αυτά είναι που θα σου συμβούν – αυτά να περιμένεις – η ζωή θέλει χαμόγελο – και τα ουράνια τόξα δεν τα βρίσκεις κοιτάζοντας κάτω αλλά μόνο σαν ατενίζεις ψηλά και τον ουρανό.
Από το να είμαι ένα δέντρο ριζωμένο στη γη, προτιμώ να είμαι ψύλλος»…
Στα φίλμς του έχει χρησιμοποιήσει και μουσική. Επίσης και στίχους. Άλλες μουσικές έχει γράψει αυτός ο ίδιος, άλλες έχει συν–γράψει με άλλους, άλλες έχουν γραφεί από τρίτους. Το ίδιο είχε συμβεί και με τους στίχους του.
Μουσική για τα έργα του έγραφε ο ίδιος, όπως άλλωστε σκηνοθετούσε και πρωταγωνιστούσε ως ηθοποιός, τραγουδούσε, έχοντας πάντα συνολικά το γενικό πρόσταγμα του όλου σχεδιασμού κι εκτέλεσης, από τη σύλληψη μιας ιδέας μέχρι το τελικό μοντάζ, τις αφίσες και το σχεδιασμό των κοστουμιών, τα πρόσωπα, όλα.
Ήταν δε, τόσο τελειομανής που δεν τον εμπόδιζε ακόμα και να ακυρώσει προχωρημένες παραγωγές, βάζοντάς τες στο αρχείο, εφ’ όσον δεν μπορούσε για τον οποιοδήποτε λόγο να επιτύχει τον τελικό του στόχο.
Στα παιδικά κι εφηβικά του χρόνια, έκανε μόνος του πρακτική στο βιολί. Αφιέρωνε τέσσερις έως έξι ώρες καθημερινά. Τα πρώτα μαθήματα μουσικής τα πήρε από τη μητέρα του και τον πατέρα του, από το θέατρο που εργαζότανε η μητέρα του (αφού τον έπαιρνε πάντα μαζί της για να μην τον αφήνει μόνο του στα νοικιασμένα δωμάτια που έμεναν), αλλά και από όποιον μπορούσε να τον βοηθήσει.
«Έπαιζα το βιολί με το αριστερό χέρι, έχοντας σαν αποτέλεσμα οι χορδές να είναι ανάποδα. Είχα μεγάλες φιλοδοξίες για κονσέρτα και αναγνωρίσεις, αλλά βλέποντας με τον χρόνο που πέρναγε πως δεν είμαι για αριστεία τα παράτησα.» ειρωνικά και με χιούμορ έλεγε: «Θα μπορούσα βέβαια να διαπρέψω στο cello αλλά αυτό μπορούσαν να το κάνουν όλοι.»
Στην Mutual Film Company γνωρίζει και συναναστρέφεται μουσικούς όπως οι Paderewski & Leopold Godovski.
Το 1916 ιδρύει, με άλλους τρεις, εταιρεία δίσκων. «Αφού καταφέραμε να πουλήσουμε τρεις δίσκους από τους δύο χιλιάδες που είχαμε αναπαράγει με δύο πολύ κακές δικές μου συνθέσεις και τραγούδια» εν συνεχεία έκλεισαν την εταιρεία.
«Στις μουσικές μου για τις ταινίες μου προσπάθησα να δίνω έναν ρομαντικό τόνο, σε αντίθεση με τον ρεαλισμό και τους Tramp ρόλους που παρουσίαζα».
«Η μουσική των ταινιών δεν πρέπει να είναι μουσική κονσέρτου. Ποτέ δεν πρέπει να υπερβαίνει της φωνή της κάμερας. Αντίθετα πρέπει να δίνει και να μπορεί να το κάνει, συναισθήματα και νοήματα, που θα τα μεταφέρει στο κοινό, ανάμεσα σε δοσμένα μικρά διαστήματα ενισχυτικά της κάμερας.»
“Ο μουσικός του εκείνης της εποχής, Meredith Wilson, στα γυρίσματα του Μεγάλου Δικτάτορα, έλεγε πως, «δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο, που να αφιερώθηκε τόσο πολύ για το ιδανικό της τελειότητας εκτός από τον Charlie Chaplin”. «προσπαθούσε κι εύρισκε – ανακάλυπτε κάθε μικρό ή μεγάλο λάθος και το πετούσε έξω, είτε απ’ την εικόνα είτε από τη μουσική. Έδινε σημασία ακόμα και στη λεπτομέρεια του τόνου ή της έντασης που έπρεπε για να εκφραστεί η διάθεση που ήθελε.» Δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχοντας παρακολουθήσει γυρίσματα κάποιων ταινιών του, έχουν να πουν πολλά για την τελειομανία του, όπως χαρακτηριστικά, για μια σκηνή όπλου, ακούστηκαν περισσότεροι από εκατό πυροβολισμοί προκειμένου να πετύχει την ακρίβεια και την τελειότητα της σκηνής.
Μετά το τέλος της παράστασης της ταινίας Modern Times συνεχίζει ο Meredith Wilson, μου είπε: «ευχαριστήθηκα την ταινία αλλά η μουσική μου ήταν απαίσια.»
Δεν έπαψε ποτέ, ανάμεσα στους εκλεκτούς του φίλους και τους γνωστούς του, να συγκαταλέγονται πάντα, ονόματα όπως Rachmaninov, Horowitz, Stravinsky, Hanns Eisler & Schoenberg.
Στην «Αυτοβιογραφία» του, έγραψε αργότερα, τα πάρα κάτω:
«Οι Συγγραφείς είναι πολύ καλοί άνθρωποι αλλά δεν ξέρουν να μεταδίδουν. Οι περισσότεροι όσα και ό,τι γνωρίζουν το κρύβουν ανάμεσα στα εξώφυλλα των βιβλίων τους.
Οι Επιστήμονες είναι μια εξαιρετική παρέα, αλλά, η παρουσία τους και μόνο σε ένα σαλόνι παραλύει εμάς τους υπόλοιπους.
Οι Ζωγράφοι είναι βαρετοί. Όλοι τους θέλουν να πιστέψουμε πως περισσότεροι φιλόσοφοι παρά ζωγράφοι.
Οι Ποιητές είναι αναμφισβήτητα η ανώτερη τάξη. Ως άτομα ευχάριστα, ανεκτικοί και εξαιρετικοί στη συντροφιά.
Αλλά νομίζω οι μουσικοί στο σύνολό τους είναι πιο συνεργάσιμοι από οποιαδήποτε άλλη κατηγορία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο θερμό και συγκινητικό από τη θέα μιας συμφωνικής ορχήστρας. Ο ρομαντικός φωτισμός των αναλογίων τους, ο συντονισμός τους και η αιφνίδια σιωπή όταν ο μαέστρος κάνει την εμφάνισή του. Αυτό επιβεβαιώνει την κοινωνικότητα και την συνεργατική τους συναίσθηση και διάθεση.
Όταν δεν μπορούσε να γράψει μία μουσική, την ψιθύριζε.
Συνήθιζε να λέει: «δεν το χω γράψει εγώ. Εγώ La Laed και Arthur Johnston το βαλε στο χαρτί. Όλα είναι απλές μουσικές, αυτό ακριβώς που είναι το στυλ μου».
Όπως αποζητούσε μια τέλεια ισορροπία στην κωμωδία, (πάθος και ικανότητα), έτσι δημιουργούσε το τέλειο τοπίο και στη μουσική .
Παρ’ ότι απαίδευτος –έλεγε ο Timothy Brock- στη δυτική σημειογραφία, δεν αποτέλεσε και δεν παρουσιάστηκε ποτέ, τίποτα λιγότερο, από έναν έμφυτο χαρισματικό ταλαντούχο της μουσικής σύνθεσης (κατασκευής). Αν και για τις όποιες μουσικές του ή τα μουσικά του θέματα, συνεργάστηκαν ή ασχολούνταν διάφοροι και διαφορετικοί σημειογράφοι και ενορχηστρωτές, το χάρισμά του, στη μελωδία και στην αρμονία, κατά τη διάρκεια αποτύπωσης των μουσικών του θεμάτων και η ικανότητά του να συνοδεύει τέλεια τη δράση , συνεχίζουν να δηλώνουν φωναχτά και να αποτελούν την σπερμική του αναγνωσιμότητα, σε όλες του τις ταινίες.
Στο αρχείο της οικογένειας υπάρχουν πολλά κομμάτια σε κασέτες από πολλά, ηχογραφημένα ντοκουμέντα, τα οποία ο ίδιος είχε καταγράψει, όταν μόνος του έκανε διάφορες ασκήσεις και αυτοσχεδίαζε, για διάφορα μουσικά θέματα. «…και αν ακόμα δε θα θυμάμαι πως είναι ο τόνος, θα το θυμάται το πρωτότυπο, για το πώς το μαύρο και το άσπρο των πλήκτρων το έκαναν.»
Στην οικογενειακή τους κατοικία, στην Ελβετία, συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του, να γνωρίζει και να συνάπτει σχέσεις με διάσημους και άριστους μουσικούς όπως, Arthur Rubinstein, Isaac Stern, Rudolf Serkin, Clara Haskil.
Το 1942 ξαναγύρισε στο 1925 και άλλαξε τις κάρτες του βωβού Gold Rush, θέτοντας τη φωνή του και πρόσθεσε άλλα, αλλά και νέα μουσικά θέματα.
Η κόρη του Josephine ανατρέχοντας νοσταλγικά, θυμάται, τα μυσταγωγικά απόδειπνα, που με σβηστά τα φώτα και κάποιο κεράκι αναμμένο, εύρισκε την οικογένεια να απολαμβάνει στο σαλόνι τους, κλασική μουσική, με προεξάρχοντα καθοδηγητή, τον πατέρα τους Charlie.
Πιο κάτω ακολουθούν οι στίχοι από τα τραγούδια που χρησιμοποίησε στις διάφορες ταινίες του και όχι μόνο:
1. Μουσική Charles Chaplin για την ταινία The Freak, 1969, στίχοι Glen Anthony. Ένα αγαπημένο τραγούδι που άρεσε στη σύζυγό του Oona. Το φιλμ δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Αφορούσε στη δραματική υπόθεση μιας νεαρής κοπέλας με φτερά …………… ανεπισήμως το τιτλοφορούσε ως «Love Song» και «My Love», ενορχηστρωμένο από τον Eric James.
You are the song
My love, you are the song
That sings inside of me
The song is always the same
It starts with love, and ends with your name
The more that I love you
There’s more in you to love
And yet, I just don’t know how
I could love you more
Than I do right now
They say that love grows old
But our love turned to gold
You kiss my sorrows away
And warm my heart
what more can I say ?

Each day my life is new
For God bless me with you
And when my life is all through
Without a word
You always knew
That all of my life
My life was you
2. Οι στίχοι για το μουσικό θέμα της ταινίας Limelight, τη μουσική έχει γράψει ο Charlie Chaplin, είναι αυτή που του χάρισε ένα Oscar το 1973. Η ταινία, που κυκλοφόρησε το 1952, αποτελεί μέρος μιας μεγάλης ιστορίας όπως έχω προαναφέρει και όπως αναφέρονται τα στοιχεία αυτά στην αυτοβιογραφία του Charlie Chaplin.
Limelight
I'll be loving you eternally
With a love that's true, eternally
From the start, within my heart
It seems I've always known
The sun would shine
When you were mine
And mine alone
I'll be loving you eternally
There'll be no one new, my dear, for me
Though the sky should fall
Remember I shall always be
Forever true and loving you
Eternally
Though the sky should fall
Remember I shall always be
Forever true and loving you
Eternally
Charlie Chaplin's Limelight theme (original)
3. Charabia για την ταινία Modern Times. Οι στίχοι της χαρακτηριστικής σκηνής, όπου Charlie Chaplin, χάνοντας σε κάποια δεξίωση το «σκονάκι» του, αναγκάζεται να αυτοσχεδιάσει. Ο χορός του δε, ανεπανάληπτος.
Se bella giu satore
Je notre so cafore
Je notre si cavore
Je la tu la ti la twah
La spinash o la bouchon
Cigaretto Portobello
Si rakish spaghaletto
Ti la tu la ti la twah
Señora pilasina
Voulez-vous le taximeter?
Le zionta su la seata
Tu la tu la tu la wa
Sa montia si n'amora
La sontia so gravora
La zontcha con sora
Je la possa ti la twah
Je notre so lamina
Je notre so cosine
Je le se tro savita
Je la tossa vi la twah
Se motra so la sonta
Chi vossa l'otra volta
Li zoscha si catonta
Tra la la la la la la
4. για την ταινία City Lights το 1931, της οποίας ο βασικός γυναικείος ρόλος αφορά σε μια τυφλή κοπέλα, για την οποία ο Charlie φροντίζει να βρεθούν τα χρήματα που χρειάζονται για την εγχείρησή της και να ξαναβρεί το φως της. Η ιδέα του τραγουδιού αυτού, ήταν για αυτή την ταινία, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ γι αυτό το σκοπό.
Beautiful wonderful eyes
I can’t forget
when first we met
Beneath the starry skies
But most of all
I would recall
The magic of your eyes
Chorus

Beautiful eyes
What have they seen to make them so beautiful ?
Wonderful eyes
What have they dreamed to make them so wonderful ?
Sorrowful eyes
What have they lost to make them so sorrowful ?
Beautiful wonderful eyes
Through all the tears
Through all the years
The vision never dies
Again I see
In memory
The magic of your eyes
5. Ο ίδιος ο Charlie Chaplin ερμηνεύει στην ταινία Limelight, το 1952, το υπέροχο αυτό τραγούδι για την Άνοιξη.
Spring Song
Spring is here.
Birds are calling.
Skunks are crawling.
Wagging their tails for love!
Spring is here.
Whales are churning.
Worms are squirming.
Wagging their tails for love!
What is this thing
Of which I sing
That makes us all bewitched?
What is this thing
That comes in Spring
That gives us all the itch?
Oh, it's love, it's love,
It's love, love, love, love, love
Love, love, love, love, love, love, love,
Love, love, love, love, love, love, love.
Love, love, love, love, love, love, love,
Love, love, love, love, love, love, love.
Love, love, love, love, love, love, love,
Love, love, love, love, love, love, love.
Love, love, love, love, love, love, love
Love, love, love, love, love, love, love!
6, Sardine Song μουσική και στίχοι του Charles Chaplin. Τραγουδάει ο ίδιος. Για τις ανάγκες της ταινίας Limelight.
Sardine Song
When I was three, my nurse told me,
About reincarnation,
And ever since, I’ve been convinced,
Thrilled with anticipation,
That when I leave this earth,
It makes my heart feel warm,
To know that I’ll return,
In some other form,

But I don’t want to be a tree,
Sticking in the ground,
I’d sooner be a flea,
I don’t want to be a flower,
Waiting by the hour,
Hoping for pollens to alight on me,
So when I cease to be,
I want to go back I want to go back,
I want to go back to the sea,

Oh for the life of a sardine,
That is the life for me,
Cavorting and spawning every morning,
Under the deep blue sea,
To have no fear for storm or gale,
Oh to chase the tail of a whale,
Oh for the life of a sardine,
That is the life for me,
When I’m a fish,
It is my wish,
For lots of recreation,
To drink my fill up to the gill,
With no intoxication,
I want fun in the sea,
Not in this world of strife,
With its morality,
Give me the animal life,

But I don’t want to be carrot,
Sticking in the ground,
I ‘d rather be a maggot,
Life without a will,
Would surely make me ill,

To get a little action,
I’d even be a pill,
So when I cease to be,
I want to go back I want to go back,
I want to go back to the sea,

Oh, for the life of a sardine,
That is the life for me,
Cavorting and spawning every morning,
Under the deep blue sea,
To have no fear of a fisherman’s net,
Oh what fun to be gay and all wet,
Oh for the life under the sea,
That is the life for me,
7. I’m bound for Texas land. Για τις ανάγκες της ταινίας Bound for Texas. Μουσική και στίχοι του Charles Chaplin. Τραγούδησε ο Matt Monro. Γράφτηκε αρχικά, το 1959 για το The Pilgrim. Τελικά το 1959 μπαίνει στο The Chaplin Revue. Εισαγωγή της ταινίας, στη σκηνή που περνάει το τραίνο. Ο Charlie προσπαθώντας να βρει τον τρόπο να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο τραίνου.

I’m tried of the city,
Of smoke stack and steel,
I’m tried of the grind,
Of the factory wheel,
I’m spreading my wings,
And I’m ready to fly,
To the land of the wide open sky,

I’m bound for Texas,
Bound for Texas,
Bound for Texas land.
To hear the moo and rattle,
Of snakes and cattle,
I’m bound for Texas land,
I’ll save up my money,
And look for a wife,
A wife who be true,
And a pal for life,
I’ll build her a home,
And a room for a child,
With the roses, around growing wild,
I’m bound for Texas,
Bound for Texas,
Bound for Texas land.
To hear the moo and rattle,
Of snakes and cattle,
I’m bound for Texas land,
I’ll sing her a song,
At the end of the day,
A song that will drive
all our cares away,
I’ll sing out (in) the prairie,
The blue starry skies,
And the stars shining bright in her eyes,
I’m bound for Texas,
Bound for Texas,
Bound for Texas land.
To hear the moo and rattle,
Of snakes and cattle,
I’m bound for Texas land,

I’ll work on a ranch,
Where there’s plenty of sun,
With my horse and my saddle,
My rope and gun,
I’ll ride on the prairie,
My face to (the) sky,
And the rest of the world can go by,

I’m bound for Texas,
Bound for Texas,
Bound for Texas land.
To hear the moo and rattle,
Of snakes and cattle,
I’m bound for Texas land, (+2)



http://www.youtube.com/watch?v=9iHamaCYrc8
8. Swing Little Girl μουσική και στίχοι του Charles Chaplin. Τραγούδι ο ίδιος ο Charles Chaplin γράφτηκε το 1970 για την ταινία The Circus.

Swing Little Girl

Swing Little Girl,
Swing, high, to the sky,
And don’t ever look at the ground,

If you’re looking for rainbows,
Look up, to the sky,

You’ll never find Rainbows,
If you’re looking down,

Life maybe be dreary,
But never the same,

Some day(s), it’s sunshine
Some day(s), it’s rain,

Swing Little Girl,
Swing high, to the sky,
And don’t ever look to the ground,

If you’re looking for rainbows,
Look up to the sky,
But never, no never, look down,
9. This is My Song. Οι στίχοι του Charles Chaplin για το μουσικό θέμα που έγραψε ο ίδιος για την ταινία A Countess of Hong Kong ηχογραφήθηκε από την Petula Clark το 1967.

This is My Song
Why is my heart so light,
Why are the stars so bright,
Why is the sky so blue,
Since the hour I met you,

Flowers are smiling bright
Smiling for our delight,
Smiling so tenderly,
For the world, you and me,

I know why the world is smiling,
Smiling so tenderly,
It hears the same old story,
Through all eternity

Love, this is my song,
Here is a song, a serenade to you,
The world cannot be wrong,
If in this world there is you

I care not what the world may say,
Without your love there is no day,
So, love, this is my song
Here is a song, a serenade to you

(συνεχίζεται με το θέμα της εισαγωγής και επαναλαμβάνονται οι τελευταίοι στίχοι.)
Έχει επίσης συνθέσει και γράψει στίχους για αρκετά τραγούδια όπως τα: Sing a Song, With You Dear in Bombay, και το There’s Always One You Can’t Forget. Τα Smile, Eternally, You are My Song, το ίδιο τέλεια όπως και τα φιλμς του, οι παραγωγές του οι σκηνοθεσίες του και οι πρωταγωνιστικοί του ρόλοι.

Περισσότερα: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=2842#ixzz1KExk7Vfu

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Τα νέα του Εθνικού Θεάτρου


Τα νέα του Εθνικού Θεάτρου

Απρίλιος 2011

"Η μητέρα του σκύλου" του Παύλου Μάτεσι στη Νέα Σκηνή Νίκος Κούρκουλος από τις 7 Απριλίου!

Θεατρικό έργο βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα
Το πολυβραβευμένο και μεταφρασμένο σε περισσότερες από 10 γλώσσες μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι που εκδόθηκε το 1990 και αγαπήθηκε όσο λίγα, διασκευάζεται για τη σκηνή του θεάτρου!

Ο Νικίτα Μιλιβόγεβιτς, σέρβος σκηνοθέτης με διεθνή πορεία επιστρέφει στην Ελλάδα και, έχοντας στη διάθεσή του ένα εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών, αγγίζει με το δικό του τρόπο ένα κείμενο που ξεχωρίζει για την αμεσότητα και τη ζωντάνια του.

Η Ραραού, απόμαχη ηθοποιός των μπουλουκιών, «μεγάλη φίρμα της επιθεώρησης» όπως η ίδια αυτοσυστήνεται, ξεδιπλώνει μπροστά μας τη ζωή της και μαζί με αυτή κομμάτια από την ιστορία της νεότερης Ελλάδας από την κατοχή και μετά. Η πορεία της ζωντανεύει στη σκηνή  μέσα από φλας μπακ εικόνων μιας κοινωνίας που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας. Αλήθειες και ψέματα γίνονται ένα, καθώς η Ραραού ξαναφτιάχνει κάθε φορά την ιστορία της από την αρχή σε μια διαρκή μάχη επιβίωσης ακροβατώντας ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό.

Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία – Δραματουργική προσαρμογή: Νικίτα Μιλιβόγεβιτς
Σκηνικά –κοστούμια: Κέννυ Μακ Λέλλαν
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Κίνηση: Αμάλια Μπένετ
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Θεμελή

Διανομή
Ραραού: Θέμις Μπαζάκα
Μητέρα της Ρουμπίνης/Ραραούς (Ασημίνα): Θεοδώρα Τζήμου
Μητέρα (Σε μεγαλύτερη ηλικία) / Χρυσάφαινα / Κυρία Φανή: Υβόννη Μαλτέζου
Άλφιο: Αντώνης Φραγκάκης
Ανάπηρος: Θεμιστοκλής Πάνου
Πατέρας / Ο τίμιος: Κώστας Βασαρδάνης
Ρουμπίνη: Ηρώ Μπέζου
Παπάς: Βασίλης Καραμπούλας
Κανέλλω: Αγγελική Δημητρακοπούλου
Σαλώμη: Τζένη Κόλλια
Φάνης: Γιάννης Τσεμπερλίδης

Προ-παράσταση: 6/4/2011
Πρώτη παράσταση: 7/4/2011
Τελευταία παράσταση: 15/5/2011

Φωτογραφίες: Εύη Φυλακτού

Καλοκαίρι 2011: "Ηρακλής μαινόμενος" του Ευριπίδη

Στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 5 και 6 Αυγούστου
Ο "Ηρακλής μαινόμενος", έργο συγκλονιστικό, από τα λιγότερο παιγμένα – αλλά ακριβώς για  αυτό το λόγο και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμενόμενα – κείμενα του Ευριπίδη παρουσιάζεται για δεύτερη μόλις φορά από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού στις 5 και 6 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και στη συνέχεια σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.

Ο Ηρακλής επιστρέφει από τον Κάτω Κόσμο, όπου είχε πάει για φέρει τον Κέρβερο, και ανακαλύπτει ότι η οικογένειά του έχει καταδικαστεί σε θάνατο από τον Λύκο, που βασιλεύει παράνομα στη Θήβα. Θριαμβεύει σκοτώνοντας τον Λύκο, όμως ένθεη μανία, σταλμένη από την Ήρα, τον στρέφει ενάντια στην οικογένειά του. Όταν θα συνειδητοποιήσει ότι, μέσα στην τρέλα του, έχει σκοτώσει τη γυναίκα και τα παιδιά του, ο τραγικός ήρωας θα βυθιστεί στην απελπισία  και στην απόγνωση.

Σκηνοθεσία: Μιχαήλ Μαρμαρινός
Σκηνικά: Ελένη Μανωλοπούλου
Κοστούμια: Κέννυ Μακ Λέλλαν
Επιμέλεια κίνησης-Χορογραφία: Κωνσταντίνος Ρήγος
Μουσική: Δημήτρης Καμαρωτός
Φωτισμοί: Thomas Walgrave
Βοηθός σκηνοθέτη: Μυρτώ Περβολαράκη

Διανομή
Ηρακλής - Άγγελος: Νίκος Καραθάνος
Μεγάρα: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Αμφιτρύων: Μηνάς Χατζησάββας
Θησέας: Θοδωρής Αθερίδης
Ίρις: Στεφανία Γουλιώτη
Λύσσα: Θεοδώρα Τζήμου
Λύκος: Γιώργος Γάλλος

Χορός: Γιάννης Βογιατζής, Γιώργος Μπινιάρης, Γιώργος Ζιόβας, Γρηγόρης Ευαγγελάτος, Αργύρης Πανταζάρας, Γιάννης Παπαδόπουλος, Προκόπης Αγαθοκλέους, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Κώστας Κοράκης, Kωνσταντίνος Ασπιώτης, Γιούλα Μπούνταλη, Δημήτρης Μακαλιάς, Ντένης Μακρής

Για την παράσταση

HΡΑΚΛΗΣ ΜΑΙΝΟΜΕΝΟΣ
«..για να εξανθρωπίσει λέει τη γη!..»
( Αμφιτρύων, πρόλογος. στιχ. 20)

Ο Ηρακλής  μοιάζει να έρχεται από την τελευταία ελληνική γενιά – πριν! Αρκετά πριν από το σήμερα -  που πίστευε και αγωνιζότανε για Ιδέες.. Για να προδοθεί τελικά  από φίλους και από εχθρούς. Και με αυτή την απόλυτη γεύση της προδοσίας να οδηγηθεί στην καταστροφή. Και μετά να προσπαθήσει το θάνατο..
Η Ιστορία  έχει  μόνο μια ελπίδα να ξανακερδηθεί στη συνείδηση όταν τα γεγονότα  προσκρούσουν στα βράχια: Όταν μας συμμαζεύει για να μας  αφηγηθεί τον εαυτό της.

Η Ελπίδα δε βρίσκεται στην Ιστορία
Βρίσκεται στην Αφήγηση

Μιχαήλ Μαρμαρινός

Καλοκαίρι 2011: "Σκηνοβάτες" του Σταμάτη Φασουλή

Στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 15 και 16 Ιουλίου
Τέλος του δεύτερου μ.Χ. αιώνα. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία καταρρέει. Είναι το τέλος μιας εποχής.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της κατάρρευσης και της παρακμής φτάνουν σε ένα αρχαίο θέατρο τρεις θίασοι από τρεις άκρες της αυτοκρατορίας και στήνουν τους δικούς τους, αυτοσχέδιους δραματικούς αγώνες, κατά το πρότυπο του «ένδοξου» παρελθόντος.

Σε μια σπαρταριστή σκηνική σύνθεση που πηγαίνει στο βάθος του χρόνου και στις απαρχές της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας για να φτάσει στη ρωμαϊκή περίοδο, η ιστορία του θεάτρου ζωντανεύει επί σκηνής. Αποσπάσματα από τραγωδίες και κωμωδίες Ελλήνων και ρωμαίων ποιητών, ύμνοι και χορικά, μίμοι καθώς και εντυπωσιακές αθλοπαιδιές, μονομαχίες, ακροβατικά και θεαματικές επιδείξεις με φωτιές - στοιχεία της ρωμαϊκής αρένας – συνθέτουν ένα ετερόκλητο, πολύχρωμο και γοητευτικό κολάζ!

Μια παράσταση που φτάνει μέχρι τις μέρες μας μέσα από τις αναλογίες του χθες και του σήμερα, που εναλλάσσει το γέλιο με το δάκρυ και κλείνει το μάτι στον σύγχρονο θεατή σε πρώτη παρουσίαση στις 15 και 16 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου και στη συνέχεια σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.

Ένα εντυπωσιακό σύνολο ηθοποιών δίνει ζωή στο πρωτότυπο αυτό σκηνικό εγχείρημα: Νένα Μεντή, Σοφία Φιλιππίδου, Δημήτρης Λιγνάδης, Νίκος Κουρής, Τάνια Τρύπη, Ελένη Κοκκίδου, Μάκης Παπαδημητρίου, Ευαγγελία Μουμούρη, Θανάσης Αλευράς, Σωκράτης Πατσίκας, Άλκηστις Πουλοπούλου, Φοίβος Ριμένας, Μαργαρίτα Λουμάκη, Αγορίτσα Οικονόμου, Γιώργος Δεπάστας, Δημήτρης Τσέλιος, Δήμητρα Σιγάλα, Χρήστος Σπανός, Ελένη Βεργέτη, Κλειώ – Δανάη Οθωναίου, Μίνως Θεοχάρης, Νάντια Κοντογεώργη, Ηρώ Μπέζου, Σπύρος Ανδρεόπουλος, Άγγελος Τριανταφύλλου, Σπύρος Κυριαζόπουλος, Αντώνης Πασβάντης, Δημήτρης Καπετανάκης, Νεφέλη Κουρή, Τζένη Διαγούπη.

Μετάφραση – Δραματουργία -Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Κίνηση: Φωκάς Ευαγγελινός
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Λύρας
Δραματολόγος: Ειρήνη Μουντράκη

Κοινή Θέα: Σύγχρονη Τέχνη στο Εθνικό Θέατρο

Συνεχίζεται για τέταρτη χρονιά ο διάλογος του θεάτρου με τις εικαστικές τέχνες και πιο συγκεκριμένα με αυτές που ανήκουν στο πεδίο συνάντησης της σύγχρονης τέχνης με το θέατρο. Μέσα από αυτή την πρωτοβουλία το Εθνικό Θέατρο επιδιώκει να φέρει το θεατρικό κοινό σε επαφή με το έργο σύγχρονων εικαστικών δημιουργών σε κοινή θέα με τις παραστάσεις του.

Την άνοιξη, οι θεατές θα μπορούν να δουν στα φουαγιέ της Νέας και της Κεντρική Σκηνής του κτιρίου Τσίλλερ έργα των Κωστή Βελώνη και Άγγελου Παπαδημητρίου. Tα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011, από τις 7:30 έως τις 8:30 το βράδυ. Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή έως τις 15 Μαΐου 2011.

Ο Άγγελος Παπαδημητρίου είναι από τους σημαντικότερους σύγχρονους έλληνες καλλιτέχνες. Καλλιτέχνης, με ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία, κινείται με άνεση σε διαφορετικούς χώρους της τέχνης, χωρίς να περιορίζεται σε ένα μέσο.  Θέατρο, τραγούδι, εικαστικά, εναλλάσσονται και συμπληρώνουν το ένα το άλλο συστήνοντας ένα έργο πλούσιο και πολύπλευρο που χαρακτηρίζεται ωστόσο από συνεκτικότητα. Η θεατρικότητα είναι από τα κύρια χαρακτηριστικά του εικαστικού του έργου τόσο στην έκφραση όσο στην σχέση του με το κοινό.  Ο Παπαδημητρίου απευθύνεται στον θεατή, μπαίνει σε μια διαλεκτική σχέση μαζί του με θεατρικούς όρους. Τα γλυπτά του έχουν μια μελοδραματική σχεδόν ομορφιά. Συχνά θυμίζουν παλιομοδίτικα, πορσελάνινα μπιμπελό ή κιτς γλυπτά τα οποία όμως έχουν ένα διφορούμενο χαρακτήρα. Ισορροπεί τέλεια το χιούμορ και την ειρωνεία με την ομορφιά και το κιτς. Χρησιμοποιεί σύμβολα που είναι συνδεδεμένα με την ιστορία της τέχνης, την παράδοση, ή την θρησκεία και έννοιες όπως η αισθητική και κάνει μια κριτική στα στερεότυπα της σύγχρονης κοινωνίας και τους μηχανισμούς που τα επιβάλλουν.
Στο φουαγιέ του Α’ εξώστη της Κεντρικής Σκηνής θα παρουσιαστούν γλυπτά από διάφορες περιόδους της δουλειάς του καλλιτέχνη. 
Η παρουσίαση του εικαστικού του έργου στο Εθνικό Θέατρο συμπίπτει με την συμμετοχή του στην παράσταση Συρανό ντε Μπερζεράκ η οποία παίζεται στην Κεντρική Σκηνή.

Ο Κωστής Βελώνης είναι επίσης από τους πιο ενδιαφέροντες και σημαντικούς  καλλιτέχνες της γενιάς του.  Χρησιμοποιεί για τη δημιουργία των αφαιρετικών γλυπτών και εγκαταστάσεών του υλικά απλά, ευτελή, με κυρίαρχο το ξύλο. Παρά την απλότητα και την οικονομία που τα χαρακτηρίζει, τα έργα του Βελώνη είναι πολύ εκφραστικά.  Με φορμαλιστικές αναφορές στην ιστορία της τέχνης και πιο συγκεκριμένα στην εικαστική γλώσσα των  avant-garde κινημάτων του 20ου αιώνα  (π.χ. bauhaus)  ενσωματώνει στα έργα του επίσης στοιχεία ποιητικά. Απευθύνεται στον θεατή σε δύο επίπεδα πλέκοντας τις προσωπικές του αφηγήσεις με μια ιστορική, κοινωνική, πολιτική κριτική με κεντρικό άξονα τις ανεκπλήρωτες ουτοπίες της εποχής του μοντερνισμού. Η ειρωνεία και το χιούμορ που αποκαλύπτεται συχνά από την σχέση των έργων με τους τίτλους τους τονίζουν τον διττό τους χαρακτήρα.  Ο Βελώνης καταφέρνει με ανεπιτήδευτο τρόπο να ‘μιλήσει’ για θέματα όπως η ιστορία και η πολιτική χωρίς να στερεί από τα έργα του την ποιητικότητα, τον λυρισμό και τον ρομαντισμό.
Στο φουαγιέ της Νέας Σκηνής Νίκος Κούρκουλος θα παρουσιαστεί μια σειρά από καινούργια έργα του καλλιτέχνη.

Η είσοδος στην Κοινή Θέα είναι δωρεάν ημέρες και ώρες παραστάσεων.

Επιμέλεια: Ελένη Κούκου και Κατερίνα Τσέλου


Εγκαίνια
Τετάρτη, 23 Μαρτίου 2011
7:00 – 8:30 μ.μ.
 
Διάρκεια
23 Μαρτίου – 15 Μαΐου 2011
   

Music Box: Ελένη Κοκκίδου

«Όλο τον κόσμο γύρισα και πουθενά δεν πήγα»
Η Ελένη Κοκκίδου σε μία ξεχωριστή μουσική παράσταση βασισμένη σε κείμενα της Μέμης Σπυράτου.

«Όλο τον κόσμο γύρισα και πουθενά δεν πήγα»

Ο Γολγοθάς μίας αθώας ψυχής στη δίνη αβυσσαλέων ερώτων.

Με την Ελένη Κοκκίδου σε μια μοναδική βραδιά με θέμα τον έρωτα πλημμυρισμένη με  αγαπημένα, ελληνικά και ξένα τραγούδια, ολοκληρώνεται τα μεσάνυχτα της 15ης Απριλίου το Music Box του Εθνικού Θεάτρου.

Παρασκευή 15 Απριλίου, 24:00, Αίθουσα Εκδηλώσεων

Σκηνοθεσία: Μέμη Σπυράτου

Πιάνο: Άγγελος Τριανταφύλλου
Κοντραμπάσο: Δημήτρης Τίγκας





Είσοδος: 5€

Παραστάσεις μετά το Πάσχα!

Συνεχίζονται μετά τις διακοπές του Πάσχα έως τις 15 Μαΐου στο Εθνικό Θέατρο:


Κεντρική Σκηνή

Η τριλογία του παραθερισμού, του Κάρλο Γκολντόνι σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη

Τρισεύγενη, του Κωστή Παλαμά σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου


Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»

Η μητέρα του σκύλου, του Παύλου Μάτεσι σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιλιβόγεβιτς


Παιδική Σκηνή – Σκηνή Κατίνα Παξινού

Παραμύθι χωρίς όνομα, της Πηνελόπης Δέλτα σε σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Πλήθος κόσμου είπε το τελευταίο αντίο στον Ιάκωβο Καμπανέλλη...

     Το τελευταίο Aντίο στον Ιάκωβο Καμπανέλλη         

"Το τελευταίο αντίο στον Ιάκωβο Καμπανέλλη. Με μεγάλη συγκίνηση και μέσα στην κατάμεστη από κόσμο εκκλησία της Αγίας Ζώνης στην Κυψέλη, τελέστηκε το Σάββατο η εξόδιος ακολουθία του Ιάκωβου Καμπανέλλη, ακαδημαϊκού, θεατρικού συγγραφέα και δημοσιογράφου.
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε για να απευθύνει τον τελευταίο χαιρετισμό στον άνθρωπο που, κατά την ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών, με την επί μισόν και πλέον αιώνα παρουσία του στο γίγνεσθαι του νεοελληνικού θεάτρου, αποτελούσε ο ίδιος, αδιάλειπτα, παράδοση και πρωτοπορία.


Παρευρέθηκαν ακαδημαϊκοί, προσωπικότητες του πνεύματος, καλλιτέχνες και σκηνοθέτες, όπως ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Παναγιώτης Τέτσης, η Κική Δημουλά, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Πλάτων Μαυρομούστακος, καθώς και πολλοί ηθοποιοί και τραγουδιστές, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, ο Κώστας Καζάκος, ο Κωνσταντίνος Καζάκος, η Άννα Βαγενά η Άννα Φόνσου, η Κοραλία Καράντη, η Αφροδίτη Γρηγοριάδου κ.α.


Επικήδειους εκφώνησαν ο ακαδημαϊκός Σπύρος Ευαγγελάτος ο οποίος μίλησε «για την προσωπικότητα που σφράγισε την ελληνική δραματουργία», απευθύνοντας το ύστατο χαίρε στον δημοκράτη, τον ποιητή και τον άνθρωπο, καθώς και ο συγγραφέας Κώστας Γεωργουσόπουλος, που χαρακτήρισε τον Ιάκωβο Καμπανέλλη «χαρτογράφο των παθών του λόγου,», ο οποίος «δημιούργησε σχολή και όχι στερεότυπα σχολής».
Επικήδειο εκφώνησε επίσης ο Δήμαρχος Νάξου και μικρών Κυκλάδων Μανώλης Μαργαρίτης, ο οποίος μετέφερε τις ευχαριστίες των Ναξιωτών προς τον εκλιπόντα Ιάκωβο Καμπανέλλη τόσο για το έργο του όσο και για τη μεγάλη αγάπη που είχε για τη γενέτειρά του Νάξο.
Ακόμη, με αγάπη και συγκίνηση μίλησαν ο συγγραφέας Πλάτων Μαυρομούστακος. Στεφάνια έστειλαν ο πρέσβης της Κύπρου, η Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών, η Ένωση Σεναριογράφων Ελλάδος, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, η Διοίκηση Εργαζομένων της ΕΡΤ, το προσωπικό της ΑΕΠΙ, η Ελληνική Ραδιοφωνία, η Ισραηλιτική Κοινότητα Αθηνών, το Εθνικό Θέατρο το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος κ.λ.π.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς του 20ού αιώνα, άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Αθήνας, σε ηλικία 89 ετών, στις 29 Μαρτίου. Ο θεατρικός συγγραφέας νοσηλευόταν τoυς τελευταίους μήνες σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της Αθήνας, καθώς έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: “Φτωχοί και Άγιοι” στην Θεατρική Σκηνή «Ζωή Λάσκαρη – Αθηναΐς»


Θεατρική Σκηνή «Ζωή Λάσκαρη – Αθηναΐς», 

Καστοριάς 34-36 και Ιερά Οδός Βοτανικός, τηλ.: 210-34.77.878

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο 9:15μ.μ., Κυριακή 8:15 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: 18 ευρώ, φοιτητικό 13 ευρώ
Ο θίασος “Μέθεξις”, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, παρουσιάζει την παράσταση “Φτωχοί και Άγιοι”, που αποτελεί δραματοποιημένη μεταφορά πέντε αγαπημένων διηγημάτων του μεγάλου της ελληνικής πεζογραφίας.
Θεατρική Σκηνή “Ζωή Λάσκαρη” – Έναρξη παραστάσεων: Παρασκευή 11 Μαρτίου
Σκηνοθεσία: Ανδρομάχη Χρυσομάλη, Διασκευή για το θέατρο: Αντώνης και Κων/νος Κούφαλης
Σκηνικά: Γκάι Στεφάνου, Κοστούμια:Τατιάνα Σουχοκούρωφ, Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Μουσική-Sound design: Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Θοδωρής Ντουρντουρέκας
Παίζουν οι ηθοποιοί : Ανδρομάχη Χρυσομάλη, Χρήστος Τακτικός, Λεωνίδας Χρυσομάλης, Κωνσταντίνος Πασσάς,  Ανδριάνα Χαλκίδη, Στέλλα Χατζημιχελάκη.
Επικοινωνία: e-mail: methexis2010@yahoo.com / τηλ. 6977063881 – 6972215383 -210 5325563

Μια ενδιαφέρουσα θεατρική παράσταση

 που σας συνιστούμε να τη δείτε ανεπιφύλακτα